Naar de inhoud springen

Welkom op de website van Jolanda & Roy

Onze vakantie"s

Home
Werelddelen
- Europa
  - Canarische eilanden
  - Duitsland
    - Zwitserland
  - Frankrijk
  - Griekenland
    - Cyprus
    - Santorini
    - Athene
  - IJsland
  - Italië
    - Rome
    - Venetië
    - Sicilië
  - Polen
    - Krakau
  - Budapest
  - Noord Marcedonië
  - Kroatië,
    - Slovenië
      - Oostenrijk
  - Groot-Brittannië
    - Schotland
    - Zuid Engeland
  - Ierland
  - Nederland
  - Portugal
  - Spanje
    - Barcelona
    - Ibiza
  - Noorwegen
- Zuid Amerika
  - Suriname
- Amerika
  - Florida
  - Miami
  - New York
- Afrika
- Azië
- Midden Oosten
  - Dubai
Privé

Barcelona

Vakantie van 24 oktober tot en met 27 oktober 2015

Antoni Gaudí i Cornet (Reus of Riudoms, 25 juni 1852 – Barcelona, 10 juni 1926) was een Catalaanse architect. Hij ontwierp rond 1900 markante gebouwen en objecten, vooral in Barcelona, waarvan de Sagrada Família het bekendste is. Hij wordt beschouwd als een grondlegger van de organische architectuur. Zijn werk valt onder de art nouveau/jugendstil. In Catalonië is deze stijl het Catalaans modernisme.

De Sagrada Família (Catalaans) of Sagrada Familia (Spaans), voluit Basílica i Temple Expiatori de la Sagrada Família, is een basiliek in Barcelona, Spanje naar een ontwerp van Antoni Gaudí. De naam betekent Heilige Familie.

Sinds het leggen van de eerste steen in 1882 wordt bijna voortdurend aan de kerk gebouwd. Alleen gedurende de Spaanse Burgeroorlog heeft de bouw enkele jaren stilgelegen. De huidige officiële opleveringsdatum is in 2026. De bouwdirectie houdt het erop dat het gebouw "klaar zou kunnen zijn ergens in het eerste derde van de 21ste eeuw". De snelheid waarmee de bouw vordert, is voor een groot deel afhankelijk van de giften die bezoekers binnenbrengen. De bouw duurt inmiddels zo lang, dat reeds voltooide gedeelten inmiddels gerenoveerd moeten worden. Dit was overigens niet ongebruikelijk bij de bouw van kerken van dit formaat. Hoewel de kerk nog niet klaar is werd zij op 7 november 2010 door paus Benedictus XVI tot basiliek gewijd.

Het idee voor een kerk was afkomstig van de boekhandelaar Josep María Bocabella, die in 1866 de Asociación Espiritual de Devots de San José oprichtte, de Geestelijke Vereniging van Volgelingen van Sint-Jozef. Hij wilde hiermee een tegenwicht bieden aan de toenemende ontkerstening van die tijd. Met behulp van vele donaties kocht Bocabella een stuk grond van 12.800 vierkante meter in het blok dat door de straten Marina, Provença, Mallorca en Sardenya wordt begrensd. Francisco de Paula del Villar bood vervolgens aan om kosteloos het ontwerp voor de kerk te maken. Hij tekende een kerkgebouw in de voor die tijd gangbare neogotische stijl. Del Villar begon in 1882 met de bouw van de crypte, maar na een jaar kreeg hij ruzie met zijn opdrachtgever en werd ontslagen.

Vervolgens ontving Gaudí de opdracht. Hij heeft de crypte volgens de originele ontwerpen van Del Villar afgemaakt, maar is daarna een volstrekt andere weg ingeslagen. Gaudí vormde Del Villars ontwerp van een op een Latijns kruis gebaseerde kruiskerk met een driebeukig schip en een enkelbeukig transept om tot een kerk met een vijfbeukig hoofdschip en een driebeukig dwarsschip.

De Sagrada Família wordt door velen gezien als hét meesterwerk van Gaudí. Hij heeft al zijn opvattingen over architectuur erin samengevat. Hij bleef zijn basisontwerp veranderen tot de stijl niet gotisch meer te noemen was. Tijdens de bouw stond Gaudí erop dat hij van alle details op de hoogte gehouden werd. Hij was zo bezig met het werk dat hij na 1914 geen andere opdrachten meer aannam. De kerk is zijn laatste werk. Hij wijdde er zijn laatste jaren aan, tegen het einde van zijn leven woonde hij zelfs enige tijd op de bouwplaats. In 1926 overkwam Gaudí een verkeersongeluk: hij werd overreden door een tram en overleed enige dagen later. Hij werd begraven in de crypte van "zijn" kerk.

Het Hospital de Sant Pau (Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau) (Nederlands:Hospital van het Heilig Kruis en de Heilige Paulus) is een ziekenhuis in Barcelona (Spanje). Het complex, ontworpen door de architect Lluís Domènech i Montaner, is één van de belangrijkste exponenten van het Modernisme català, de Catalaanse variant van de Art Nouveau / Jugendstil beweging. Met zijn hoofdgebouw en vele paviljoenen is het Hospital de Sant Pau het grootste complex van de Catalaanse modernistische architectuur. In 1997 werd het Hospital de Sant Pau samen met Palau de la Música Catalana door UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst.

Het Hospital de Sant Pau kent zijn oorsprong in het jaar 1401, door een fusie van de zes toenmalige ziekenhuizen van Barcelona.

De naam van het nieuwe instituut was Hospital de la Santa Creu (Hospitaal van het Heilige Kruis). Eind 19e eeuw was Barcelona enorm gegroeid en de vooruitgang van de medische wetenschap eiste modernere faciliteiten. Daarom werd er een nieuw gebouw toegevoegd, gefinancierd met een donatie van de bankier Pau Gil. De bouw begon in 1902 en zou 28 jaar duren, tot 1930. In deze periode lag het werk meerdere keren stil wegens geldgebrek. Om de wil van de mecenas te respecteren, werd zijn naam, Pau, toegevoegd aan de naam van het ziekenhuis, dat sindsdien het Hospital de la Santa Creu i Sant Pau ging heten. Tegenwoordig is het vooral bekend onder de naam Hospital de Sant Pau.

De architect, Lluís Domènech i Montaner, werkte samen met verschillende kunstenaars aan het project. De belangrijkste waren Pablo Gargallo, die verschillende beeldhouwwerken maakte, Francesc Labarta, die de schilderijen en de mozaïeken ontwierp, en Josep Perpinyà, die het smeedwerk voor zijn rekening nam.

Viaducte Güell in Parc Güell.

Casa Vicens in Barcelona (Spanje) was het eerste belangrijke bouwwerk van de architect Antoni Gaudí en behoort tot het Modernisme Català, de Catalaanse variant van de art nouveau- en jugendstilbeweging. In 2005 werd het, samen met andere werken van Gaudí, door UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Casa Vincens is sinds 1899 in het bezit van de familie Herrero Jover. Het huis is momenteel in gebruik als een dubbel woonhuis en een kleine kantoorruimte. Sedert eind 2007 staat het Casa Vicens te koop voor de som van € 30.000.000.

Het Casa Vicens ligt aan de Carrer de les Carolines op nummer 24 in de wijk Gràcia en werd tussen 1883 en 1889 gebouwd, in opdracht van de tegelfabrikant Manuel Vicens i Montaner. Het huis is gebouwd in een mengeling van stijlen. Het onderste deel van het huis, dat slechts twee etages telt, is gebouwd in traditionele Spaanse stijl. Het gedeelte erboven vertoont de Arabische invloeden van de mudejarstijl. Casa Vicens is rijkelijk versierd met in geometrische vormen aangebrachte keramiek tegels. De tegels werden door Gaudí ontworpen naar het voorbeeld van de afrikaantjes (Tagetes patula) die op het terrein groeiden. Dat het huis een mengeling van stijlen vertoont, is wellicht ook het gevolg van de verbouwing/vergroting die rond 1924/1925, in opdracht van de familie Jover, werd uitgevoerd door de architect Juan Bautista de Serra Martinez.

Het modernisme is een verzamelnaam voor vernieuwende stromingen in de kunsten en de westerse maatschappij vanaf het eind van de 19e eeuw tot en met de eerste helft van de 20e eeuw. De term wordt gebruikt voor een culturele beweging die vooral na de Eerste Wereldoorlog in verzet komt tegen de traditionele opvattingen en vormen van kunst, architectuur, literatuur, geloof, sociale organisatie en het dagelijks leven. De moderne roman, het moderne toneel, de architectuur en de poëzie moesten vernieuwd worden zodat zij de moderne geïndustrialiseerde maatschappij beter weerspiegelden.

Casa Milà (1906-1910) is een appartementengebouw van architect Antoni Gaudí en het is een van zijn bekendste werken. Het gebouw werd opgetrokken onder het mecenaat van de adellijke familie Milà. Casa Milà ligt aan de Passeig de Gràcia (Paseo de Grácia) in Barcelona. De buitenmuren zijn golvend uitgevoerd.

Het gebouw wordt ook La Pedrera genoemd, wat Catalaans is voor De Steengroeve. Die naam slaat op het uiterlijk van het gebouw en had oorspronkelijk een pejoratieve betekenis, omdat het gebouw aan geen van de toen geldende architecturale normen voldeed. Sinds 2013 de eigenaar van de apparatuur is Fundació Catalunya-La Pedrera, die verantwoordelijk is voor het organiseren van tentoonstellingen, activiteiten en bezoeken.

De luchtkanalen en schoorstenen hebben grillige vormen die kenmerkend zijn voor het gebouw.

Ventilatie- en rookkanalen.

Privé Ondersteund door WordPress